Oh, oh, oh.
co za tłok
w mojej głowie
istne zło
w lesie
idę
sobie z Idą
ona jedna
lubi mnie
i to szczerze
nie jest złe
co za tłok
w mojej głowie
istne zło
w lesie
idę
sobie z Idą
ona jedna
lubi mnie
i to szczerze
nie jest złe
Nawet Muchomor, na
którym stał
Był cały w piegach,
AHHHHH,
Co za Złyżart!
Był cały w piegach,
AHHHHH,
Co za Złyżart!
"Zapasy"
Piotr Tegnerowicz
To byliśmy my
dwa brylanty w cudnym gównie
wyprani już z losu
w najlepszym proszku-
chemii z Niemiec na przecenie
wiezionej w kilogramach
los za losem i pokolenie za pokoleniem
pokalane poczęcie i niepokonany skrzek
na powierzchni mętnej wody
nieutulony śmiech w głębi ciężarówek
prących daleko- z biedy do raju tajemnic
do niewylizanych ścieżek myśli
do krainy moczem i spermą płynącej
unoszeni na wielkim bożym chuju nad przepaścią
biłby nas po twarzy, oh biłby aż by zabił
ale w całym tym okrucieństwie postoju na granicy stanów
była też myśl o prawdzie
włócznia słodko rażąca w bok wychodziła zeń
z gwizdem pogardliwej pochwały:
żyjcie dzieci!
To byliśmy my
dwa brylanty w cudnym gównie
wyprani już z losu
w najlepszym proszku-
chemii z Niemiec na przecenie
wiezionej w kilogramach
los za losem i pokolenie za pokoleniem
pokalane poczęcie i niepokonany skrzek
na powierzchni mętnej wody
nieutulony śmiech w głębi ciężarówek
prących daleko- z biedy do raju tajemnic
do niewylizanych ścieżek myśli
do krainy moczem i spermą płynącej
unoszeni na wielkim bożym chuju nad przepaścią
biłby nas po twarzy, oh biłby aż by zabił
ale w całym tym okrucieństwie postoju na granicy stanów
była też myśl o prawdzie
włócznia słodko rażąca w bok wychodziła zeń
z gwizdem pogardliwej pochwały:
żyjcie dzieci!
Grzybowe lowe
Grzybowe lowe
Wiszące sobie
I powiewające
Wszyscy się paczą
Dookoła skaczą
Wyją i mdleją
Do nieba ryje bierom
...
Ale naprawdę
To zawsze był Sam
A Ona choć Jej był
To nie był Jej wcale
Sam jak ten palec
Palec grzebalec.
Grzybowe lowe
Grzybowe lowe.
Grzybowe lowe
Wiszące sobie
I powiewające
Wszyscy się paczą
Dookoła skaczą
Wyją i mdleją
Do nieba ryje bierom
...
Ale naprawdę
To zawsze był Sam
A Ona choć Jej był
To nie był Jej wcale
Sam jak ten palec
Palec grzebalec.
Grzybowe lowe
Grzybowe lowe.
Piotrusiu, Nefrycie, co lubisz grać na flecie
Choć kłótnie między nami do krwi doprowadzają
Do blokad na fejsbuku
I do nienawistnych pomruków
To musisz wiedzieć, że
Ja bardzo Kocham Cię!
Helenko, Perełko,
Co masz oczy jak dwa stawy
Mam do Ciebie pytanie, odpowiedź wymaga wprawy:
Czy bolało?- kiedy spadłaś z nieba wprost w jeżyckie, nowoczesne czasy?
Piotr Tegnerowicz
-Drogi milordzie
z nami w akordzie
najlepiej brzmi cherub
imieniem Belzebub!
-Droga milady
diabły nie wejdą
w nasz święty duet.
Kocham cię czule,
ty kochasz mnie.
I gdzie tu grzech?
z nami w akordzie
najlepiej brzmi cherub
imieniem Belzebub!
-Droga milady
diabły nie wejdą
w nasz święty duet.
Kocham cię czule,
ty kochasz mnie.
I gdzie tu grzech?
Moi Rodzice są całkiem szaleni
Heniek i Grażka, dwoje pomyleni
Nie wiem skąd są, ale nie są z Ziemi
Wkurzają mnie mocno i to się nie odmieni
Dużo do mnie dzwonią i wciąż wypytują,
czy jestem w pracy, czy zarabiam na swój dom?
I choć kłamię jak najęta, a oni o tym wiedzą
To jakoś się lubimy i tolerujemy.
Heniek i Grażka, dwoje pomyleni
Nie wiem skąd są, ale nie są z Ziemi
Wkurzają mnie mocno i to się nie odmieni
Dużo do mnie dzwonią i wciąż wypytują,
czy jestem w pracy, czy zarabiam na swój dom?
I choć kłamię jak najęta, a oni o tym wiedzą
To jakoś się lubimy i tolerujemy.
Przepraszam,
że mnie nie było
I że już
mnie nie będzie
A czemu to
tak ma być, że nie bycie dla nas w modzie i w zwyczaju naszym będzie?
…
Bo Ciebie
już nie ma.
Odpadłeś,
odszedłeś, świat w locie rzuciłeś
Wcale nas do
tego nie przyzwyczaiłeś
…
Zbyt kruchy
niby byłeś
Zbyt dużo
paliłeś
…
Ja też wiele
palę
A nadal
jednak jestem
Lubię być i
palić, no ale Ty też lubiłeś
Chociaż do
bywania w końcu sympatię straciłeś
…
Zmęczyłeś
się wszystkim a głównie to sobą
Wiem, to nie
trudne, ciężko jest żyć zdrowo
…
I z trzeźwą
głową
…
Szkoda
wielka, że dzieci bez siebie zostawiłeś
Dwie córki i
syna, psa też po drodze z pod drzewa nabyłeś
Żona w
jednej chwili stała się matką plus ojcem
Oby dała
radę jakoś to urządzić, wygodnie
Dzieci, dom
i pies, to teraz na jej głowie
Jeszcze samą
siebie musi trzymać w pionie
Może dzieci
jej pomogą, choć pewnie się wykręcą
Żałobą po
tatusiu i matematyką
Są młode,
mają prawo, bardziej Ty zawiniłeś
Odchodząc bo
tak sobie chyba postanowiłeś
Że
odejdziesz dla spokoju i niby to dla rodziny w przyszłości potencjalnego wigoru
Liczyłeś, że
Cię odchorują po Twojej chorobie
Nie wiem mój
Drogi, czy za dużo na te myśl nie postawiłeś
Nie
pieniędzmi świeciłeś a samego siebie zastawiłeś
…
Miałeś dobry
uśmiech i dużo psioczyłeś
Tak wiele
gadając łzy smutku sprytnie kryłeś
Mam
nadzieję, że w zaświatach się tego nie oduczysz
Psioczenia a
nie krycia, je możesz sobie odpuścić
I że nadal
klniesz jak szewc co w kubotach chodzi
Do tego skarpetki i wiadro czarnej kawy
Do tego skarpetki i wiadro czarnej kawy
Postać
doskonała mimo, że kulawa
I dziurawa.
…
Kochałeś swoją
żonę, miłością niepiękną
Miejscami
brzydką, mało elegancką i natrętną
Mimo zła,
które wszystkim nam siedzi na plecach
Także w Tobie
siedziało i zza ucha Ci szeptało
Czasami tak
głośno, że miejsce Twym słowom zabierało
-Ty ją
wielbiłeś mocno, zazdroszczę Wam tego
Ciebie już
nie ma, lecz wielbienie zostało
W jej sercu,
w moim, ale czy w Twoim?
…
Macham Ci
serdecznie moją lewą ręką
Prawą nie
mogę, bo w niej fajka w pogotowiu skwierczy
Tli się i
tli i jakoś zgaś nie może
Ale to dla
mnie żaden sygnał Potworze
Palę od rana
do późnej nocy
Palę w domu,
na dworze a nawet w śnie głębokim
…
Nazwisko
moje mnie zobowiązuje
DYMEK- tak
po tacie jestem a on po swoim rodzie
Dymek palić
musi, nie ma chce czy nie chce
Ale czemu
Ty, nie będąc Dymkiem jak smok paliłeś?
Do
zobaczenia, być może, kiedyś, gdzieś, lecz nie tu, nie o tej porze
Tutaj są
żywi
A Tobie do
nich nieblisko.
Nie znaczy
to wcale, żeś mniej wart od nas
I też nie
więcej dla jasności dodam
Myślę, że
wszyscy jesteśmy warci tyle co to co stworzą nasze ręce.
Twoje
stworzyły trójkę dzieci i dużo, dużo więcej.
